ATERGATIS

ATERGATIS

quam et Atergatam et Derceto Strabo l. 16. appellat, Dea Ascaloni arum Syriae, quam Plin. l. 5. c. 23. prodigiosam vocat, quod simulacrum eius superiore parte mulierem, reliquâ piscem referret. Dodor. Sic. l. 2. Αὕτη δὲ τὸ μὲν πρόσωπον ἔχει γυναικὸς, τὸ δὲ ἀλλο σῶμα πᾶν ἰχθύος. Neque aliter Lucian. testis ἀυτόπτης, in Syria Dea: Δερκετοῦς δὲ εἶδος εν Φοινίκῃ ἐφεασάμην, θέημα ξἐνον, ἡ μεσέη μὲν γυνὴ, τὸ δὲ ὁκόσον εν μηρῶν εἰς ἄκρους πόδας ἰχθύος οὐρη ἀποτ ῃεται. Hanc referunt fuisse matrem Semiramidis, quae, ob ami ssam pudicitiam, tantum animô dolorem concepit, ut sese in lacum praecipitem dederit: cumque cadaver eius ab urinatoribus inveniri non posset, creditum est eam in piscem fuisse transformatam. Quô factum est, ut deinceps a piscium esu vicini populi religiosissime abstinerent. Unde et Atergatim dictam volunt, quasi ἅτερ γάτι ος, quod Syris sine piscibus sonat. Macrob. vero Saturnal. l. 1. c. 23. duo fuisse Aslyriorum numina tradit, Adad et Atergatim, ex quibus omnia gigni arbitrabantur; per Adad, Solem, per Atergatim, terram intelligentes. Athen. l. 8. verum Reginae nomen Gatis fuisse refert, quae, cum obsoniorum esset avidissima, edictum promulgâsse, ne quis pisces ederer, ἄτερ Γάτιδος, praeter Gatidem. Tum imperitum vulgus, et ἄτερ et Γάτις unam conflâsse vocem Α᾿τεργάτις. Sed antiqui in etymis eruendis mirifice nugari solent. Vosl. itaque l. 1. Idololatr. c. 23. ab addir, magnus, potens, et dag, piscis deducir. Culta vero non in Syria modo, sed etiam ipsâ Parthia, ut indicat Isidorus Characenus, in Parthiae periegesi: Ε῎νθεν Βεσηχάνα πόλις, εν ᾗ ἱερὸν Α᾿ταργάτι. Nic. Lloydius